My son, my sun

KAΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΖΩΗ ΜΟΥ

Smile

Και εκεί που έλεγα να σιωπήσω δεν άντεξα. Η υπομονή φαίνεται δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Και σου τα είπα όλα με φωνές, με βρισιές και ζήτησα και συγγνώμη μετά.. Για τον τρόπο μου, όχι τα λόγια μου. Ό, τι είπα το εννοώ. Απόλυτα.

Και αν υπάρχει περίπτωση να είμαστε μαζί, δεν με ενδιαφέρει, πραγματικά. Αυτό δεν σου το είπα..
Δεν με ενδιαφέρει ούτε αν είμαστε μαζί, ούτε αν είμαστε χώρια.. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω λόγο να χωρίσουμε τώρα. Οι νέες γνωριμίες μπορούν να περιμένουν. Το μυαλό μου είναι ολοκληρωτικά στο μωράκι μου, τον άντρα της ζωής μου! Και μετά βλέπουμε.. Όπως και εσύ άλλωστε.

Ξέρεις, με προβληματίζει πολύ, γιατι στα τραγούδια που ακούω δεν βλέπω τη μορφή σου. Άθελα μου, στο μυαλό μου έρχεται εκείνος που αμφιβάλλω αν θυμάται πια το πρόσωπό μου, που δεν με αγάπησε όσο εσύ, δεν με αγάπησε καθόλου, που τώρα είναι ευτυχισμένος εκεί που βρίσκεται. Που ούτε εγώ τον έχω αγαπήσει. Αλλά το μυαλό μου περιτριγυρίζει αυτό το "Αν". Αν προσπαθούσε τότε λίγο περισσότερο; Αν..Δεν έχω καταλάβει ακόλα  γιατί τον σκέφτομαι..

Και μετά νιώθω το μωράκι μας να κινείται στην κοιλιά μου, έτοιμο να αντικρύσει τον κόσμο σε λίγους μήνες και όλα τα Αν εξαφανίζονται. Επιτέλους χαμογελώ.

Έτσι απλά

Το καινουριο σπιτακι .έχει ήδη ετοιμαστεί. Όπως το ήθελα, όπως το ονειρευόμουν παλιά, αλλά δεν μπορούσα να το έχω. Και εσύ μπορείς να έρθεις. Το ξέρεις, πάντα ήσουν ευπρόσδεκτος. Και θα έρθεις, είμαι σίγουρη, έστω και για λίγο. Θα μου λείψει το φωτεινό, πολύχρωμο σπίτι που φτιάξαμε μαζί, το μικρό δάσος που βλέπαμε, αλλά κάτι μου λέει πως με περιμένουν καλύτερες στιγμές μακριά απο αυτό. Δέκτηκες ότι δεν θα έρθω ποτέ ξανά πίσω, αλλά δεν επέλεξες να χωρίσουμε, προς το παρών, για το μωράκι μας, νομίζεις δεν το ξέρω; Και επειδή έστω και λίγο με αγαπάς.

Οι αντιδράσεις του περιγυρου σου αναμένονται. Μη φοβάσαι, θα τηρήσω απόλυτη σιωπή. Θα το κάνω για το μωράκι μας.Και για την ηρεμία μου στην τελική. Όταν δεν υπάρχει περίπτωση να γίνεις κατανοητός, καλύτερα να σιωπάς."Πάρτο όπως θες, πάρτο όπως σε βολεύει, αφού ότι σε βολεύει λες, πάρτο όπως θες". Έχω όλες τις τυπικές απανήσεις για τα σαββατοκυριακα και κάποιες γιορτές. Τις έχω μάθει απέξω έτσι για να είμαι και ετοιμόλογη.  Η οικογένεια σου δε θα μου λείψει. Πες με αναίσθητη, η αλήθεια είναι ότι δεν ένιωσα ποτέ τίποτε για αυτούς.

Noμίζω στο τέλος θα θέλεις να φύγεις εσύ. Ας φύγεις. Είμαι ήδη πολύ πιο δυνατή από πριν. Aν θέλεις να μείνεις εδώ, εγώ θα σε αγαπώ. Μπορούμε μαζί να φτιάξουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια, απο αυτές που βλέπω τις Κυριακές να κάνουν τον απογευματινο τους περίπατο και τις ζηλεύω. Αν όχι, κάποια στιγμή εύχομαι να πάρει άλλος τη θέση σου. Στη ζωή μου και στην καρδιά μου.Έτσι απλά.




.

Γεια

Συνηδειτοποίησα πως όποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνίας με τον καλό μου είναι μάταιη..Γιατί να αρχίσω μια συζήτηση αφού θα καταλήξει σε καυγά, θυμό, νεύρα, απογοήτευση; Aς κρατήσω το στόμα μου κλειστό, για πάντα.

Το ξέρω πως θα αρχίσουν οι κατηγορίες από τα αγαπημένα του πρόσωπα. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Τον άφησε, ανώριμη, βάζει την οικογένεια της πάνω απο όλα και ξεχνά τον άντρα της κλπ κλπ. Απάντηση δεν θα υπάρχει. Την αντίδραση, τον πόνο τη θέση μου δε θα τη φανερώσω ποτέ. Ανυπομονώ για τη στιγμή που  για λόγους ανάγκης του παιδιού, θα βρεθούμε αναγκαστικά πρόσωπο με πρόσωπο. Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα πω αυτό το τυπικό "χαίρεται"  με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Που θα προσπαθούν να κλέψουν έστω και ένα συναίσθημα απο το βλέμμα μου αλλά δε θα καταλάβουν τίποτε, μόνο ψυχρότητα. Oύτε μισό δάκρυ, ούτε τον ελάχιστο πόνο, ούτε την παραμικρή αμφιβολία.Γιατί όσο ήμουν εκεί, όσο  είχα ανάγκη για μια δεύτερη οικογένεια, δεν πήρα καν ούτε ένα τηλεφώνημα ενδιαφέροντος. Μόνο την απαίτησή τους να μένω εκεί κοντά στον άντρα μου, έστω και αν δεν είχα εργασία, έστω κι αν δεν είχα την οικογένεια μου κοντά, έστω κι αν δεν είχα κανένα. Παρόλα αυτά πιστεύω πως όταν ένα ζευγάρι είναι ευτυχισμένο, στην άλλη άκρη του κόσμου κι αν πάει, στο πουθενά, θα βρεί τον τρόπο να περνά καλά. Έστω κι αν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές.
Οι απαντήσεις είναι ήδη έτοιμες και άρχισαν να δίνονται. Ψυχρές και απρόσωπες όπως ακριβώς αρμόζει στην περίσταση.
Γιατί έφυγες; Για προσωπικούς λόγους.
Όταν μπορείς πάρε τηλέφωνο. Σίγουρα, θα τα πούμε.
Τι θα κάνεις; Δεν ξέρω.
Είσαι καλά; Mια χαρά, εσύ.
Άλλο; Aυτά, χάρηκα που τα είπαμε, τώρα με συγχωρείς έχω κάποια δουλειά.


Εσύ όμως ξέρεις. Ξέρεις απλά δεν σε ενδιαφέρει αρκετά. Πρώτα η δουλειά, πρώτα τα όνειρα σου, πρώτα αυτός ο εγωισμός  και μετά εγώ. Ας είναι. Αφού έχω χάσει κάθε ελπίδα να είμαι ευτυχισμένη μαζί σου, έχω να σου πω πως η ανησυχία μου αν είσαι με άλλη ή όχι, δεν υπάρχει πια. Μπορείς να είσαι με όποια θέλεις, μπορείς να με κατηγορήσεις όσο θέλεις, εγώ ξέρω πόσο χάλια ένιωθα που δεν είχα ποτέ το πιο απλό: κατανόηση. Πάντα μοναξιά, πάντα υποτίμηση, φτάνει να πετύχεις εσύ τα όνειρά σου. Εγώ, ήμουν υποχρεωμένη για σένα να ακολουθήσω. Πάντα. Όνειρα και σχέδια που κάνατε εσείς για μένα! Θα μείνει σπίτι να μεγαλώσει το παιδί γιατί  η πεθερά δε θέλει να βοηθήσει! θα δουλεύει ο γιός μας να μεγαλώσει την εταιρεία! η γυναίκα μου θα αρκεστεί σε ένα μισθό 400 ευρώ μέχρι να βρεθεί  μια καλύτερη δουλειά! γιατί εγώ έχω όνειρα και εσύ είπες πως θα με ακολουθήσεις!

εμένα με ρωτήσατε;

Ας γίνει ότι θέλει, ένα είναι σίγουρο: δυστυχισμένη μάνα το μωράκι μου δε θα δει ποτέ. Είμαι υποχρεωμένη να είμαι ευτυχισμένη, να μεγαλώσω ενα υγιές παιδάκι, και αν αυτό πρέπει να γίνει μακριά σου, θα γίνει.
Τα θέλω κάποιων -και τα δικά σου, φαινόταν ότι τα έκανα,  επειδή δεν είχα τίποτε καλύτερο να κάνω. (Θλιβερό αλλά έτσι είναι).Με βόλευε όπως σας βόλευε και εσάς.Τώρα έχω. Γεια.

Leave this world behind

Kαι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές

Αυτές τις μέρες έψαχνα το ενδεχόμενο να γίνω ανάδοχος γονέας και βρήκα πολλές χρήσιμες πληροφορίες για αυτό το θέμα. Τελικά, μετά απο τις κατάλληλες κρατικές έρευνες,  δεν είναι και τόσο δύσκολο να γίνει κάποιος ανάδοχος γονέας στην Κύπρο, σε σχέση με τα ζητήματα υιοθεσίας που είναι πολύ περισσότερα και δυσκολότερα. Το μόνο απόθεμα που χρειάζεται να έχεις είναι αγάπη για τα παιδιά. Τίποτε άλλο. Μπορεί να είναι κάποιος μονογονιός ή εργένης, μπορεί να μην έχει μεγάλες οικονομικές δυνατότητες, όπως δικό του σπίτι ή μεγάλο εισόδημα, η αγάπη όμως αρκεί και περισσεύει.

Τα παιδιά αυτά μπορεί να είναι κακοποιημένα ή να προέρχονται απο δυσλειτουργικές οικογένειες. Μπορεί επίσης  οι γονείς τους να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να τα μεγαλώσουν και έτσι να ανέλαβε ο κρατικός φορέας την επιμέλεια τους για όσο χρειάζεται.

Οι ανάδοχοι γονείς μπορεί να φιλοξενούν ακόμη και περιστασιακά ένα παιδάκι στο σπίτι τους, για τις γιορτές, λίγες μέρες το Καλοκαίρι κλπ. Αυτές οι μέρες όμως ίσως να είναι αρκετές για να κάνουν τη ζωή ενός παιδιού πιο όμορφη και μεγαλώνοντας να έχει στη μνήμη του όμορφες στιγμές που να μυρίζουν λίγο.. οικογένεια και αγάπη. Για όποιον αγαπά τα παιδιά, ή θα ήθελε να υιοθετήσει ένα παιδάκι αλλά σκέφτεται το ζήτημα της γραφειοκρατίας και τα οικονομικά ζητήματα που προκύπτουν, υπάρχει λύση και μπορεί να προσφέρει την αγάπη του, αρκεί να το θέλει.

«Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει.

Που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου.»

(Ο. Ελύτης, Εκ του πλησίον)

Πιο κάτω παραθέτω το link για περισσότερες πληροφορίες.

http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/sws/sws.nsf/0/1D1CCD718D21B9F3C2256E5B0050D191/$file/Foster%20parents.pdf?OpenElement

Εσείς τι λέτε;

Θα ήθελα να ρωτήσω και όποιος θέλει ας γράψει την γνωμη του..

Χθες  με κάλεσε μια φίλη για φαγητό στο σπίτι της, και θα ήταν παρόντες ο φίλος της και 2 φίλοι του. Τους οποίους και εγώ αλλά και ο άντρας μου γνωρίζει καλά, ποτέ δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα, αντιθέτως κάποιες φορές που βρεθήκαμε όλοι, μια χαρά συζήτησε μαζί τους. Τελικά δεν κατάφερα να πάω για άσχετο λόγο.

 Αλλά ο αντρούλης μετά μου ξεφούρνισε πως δεν το θεωρεί ηθικά σωστό για μένα, απο τη στιγμή που είμαι έγκυος να επισκεφθώ για φαγητό τη φίλη μου η οποία κάνει τραπέζι για τον φίλο της και 2 άλλα παιδιά. Και τώρα σας ερωτώ: δίκαιο έχω  που τον είπα κλειστόμυαλο και ότι ζει στο 1800 ή έκανα λάθος; Τι θα απαντούσατε σε ένα άνθρωπο με τέτοιες απόψεις και το κυριότερο πως θα τον αντιμετωπίζατε στη συνέχεια; Διότι είπαμε, είμαι χαμηλών τόνων, αλλά θύμα όχι- κάτι που το εμπέδωσε στα 100 χρόνια που είμαστε μαζί.

Κόντεψα να το ξεχάσω: Kαλημέρα σας :)) xxx

And the oscar goes to...

Είδα τώρα ότι η φίλη Samaritissa μου έχει απονέμει αυτό το βραβείο! Την ευχαριστώ πολύ για αυτό!
Ακολουθώ λοιπόν το παιχνίδι.

Οι κανόνες είναι:

1.- Αναφέρεις ποιος σου χάρισε το βραβείο και τον ευχαριστείς.

2.- Απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις.*

3.- Δίνεις με τη σειρά σου βραβείο σε 11 blogs με λιγότερα από 200 μέλη.

4.- Ενημέρωσε τους για το βραβείο.

5.- Ακολουθείς το blog που σου το χάρισε.

* Οι ερωτήσεις-απαντήσεις:

1)Τι σας οδήγησε να ξεκινήσετε το blog σας;

Παρατήρησα πως όταν γράφω αυτά που αισθάνομαι και συζητώ με άλλους ανθρώπους, περισσότερο άγνωστους θα έλεγα, βρίσκω λύσεις σε πολλά πράγματα που με απασχολούν. Ίσως επειδή τα άτομα που μιλώ ανοιχτά, έχω επιλέξει να είναι ελάχιστα. Επίσης το blog είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να εκφράσω τη χαρά μου, διέξοδος για το θυμό, τη λύπη και για ό,τι νιώθω. Υπάρχει και το ημερολόγιο, το ξέρω. Αλλά η ανησυχία μου μην πέσει σε χέρια περίεργων, με ώθησε να το πετάξω αφού πρώτα το έκανα κοματάκια :P 

2)Ποιο το θέμα του blog σας/με τι ασχολείται.

Δεν έχει συγκεκριμένο θέμα. Με τίποτα δε θα μπορούσε να γίνει αυτό, αφού γράφω αυθόρμητα ό,τι νιώθω τη δεδομένη στιγμή.

3)Από πού βρίσκετε την έμπνευσή σας;

Απο την καθημερινότητα μου, τη ζωή μου, ό, τι με απασχολεί.

4)Σχεδιάζεται από πριν το περιεχόμενο του blog σας;

Όχι, οτι γράφω είναι αυθόρμητο.

 

5)Έχετε νέες ιδέες για το blog σας;

Ναι, σκέφτομαι να γράψω  κάποια στιγμή, μη γελάσετε, τις αμαρτίες μου!! Αφού δεν κατάφερα να εξομολογηθώ μέχρι σήμερα, ας τα γράψω εδώ να τα ακούσω απο εσάς!

6)Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;

Δεν μπορώ να πω ότι αφιερώνω πολύ χρόνο, κάποτε καθόλου, κάποτε 1-2 ώρες. .

 

7)Ποια είναι η καλύτερη στιγμή για εσάς να δημιουργήσετε;

Αν έχω τον χρόνο και την ησυχία στο σπίτι, (γιατί να κάνει ο άλλος σκούπισμα και εγώ να γράφω δε γίνεται, δε μου βγαίνει!) και ένα γεγονός που θέλω να το μοιραστώ, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή. 

8)Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για εσάς;

Ότι η κάθε γνώμη (με κόσμιο τρόπο φυσικά!) είναι αποδεκτή και μάλιστα χρειάζομαι να την ακούσω! Μου αρέσουν οι συζητήσεις και είμαι πρόθυμη να συζητήσω με όποιον δήποτε. Τα υπόλοιπα νομίζω μπορεί ο καθένας να τα συμπεράνει με κάποιο τρόπο, όταν με τον καιρό θα ξεδιπλώνω εδώ τον εαυτό μου!

9)Ποια είναι τα χόμπι σας;

Διαβάζω πολλά βιβλία, κυρίως φιλοσοφικού και θρησκευτικού περιεχομένου, κινηματογράφος, πριν μείνω έγκυος ήμουν και fun του γυμναστηρίου, μουσική-πολλή μουσική όμως! και έχω μανία να μαθαίνω ξένες γλώσσες!

Ώρα να απονέμω το βραβείο τώρα!  Aντε και σε καλή μεριά :)

http://horisoria.blogspot.com/

http://www.italian-samizdat.com/

http://rain-tears-drops.blogspot.com/

http://smilitora.blogspot.com/

http://waterfallsoflove.blogspot.com/ 

http://pistos-petra.blogspot.com/

http://neraida-asteriou.blogspot.com/

http://misspsarokokalo.blogspot.com/

http://feggarontymeni.blogspot.com/

http://aliceingrownupland.blogspot.gr/

Φιλούθκια!

Ο πρώην πιστός στρατιώτης!

Στη ζωή μου πάντα ήμουν άτομο αυτό που λέμε προ-γραμ-μα-τι-σμέ-νο! Ίσως από τους γονείς, ίσως απο τον χαρακτήρα μου, πάντα είχα πρόγραμμα για το τι θα κάνω ώστε να τα προλάβω όλα, να εκπληρώσω όλες τις υποχρεώσεις μου κλπ. Υπερβολική μπορώ να πω, αφού ακόμα και για να τηλεφωνήσω σε μια φίλη, μη γελάσετε αλλά έβαζα υπενθύμιση! μπας και ξεχάσω, Αφού είπα κάτι, έπρεπε να το κάνω. Στο κινητό ακόμη χτυπούν οι υπενθυμήσεις που έβαλα πριν 3 και 4 μήνες: Nα ρωτήσω για την τάδε δουλειά, να πάω στο ραντεβού στον τάδε γιατρό κλπ κλπ.

Το πιστό στρατιωτάκι τους τελευταίους μήνες έχασε-και πολύ φοβάμαι για πάντα αυτό το Γερμανικό πρόγραμμα. Αιτία: Ένα έμβρυο μερικών εκατοστών. Και ακόμα που είμαι, λέω στον εαυτό μου, αν άρχισα έτσι, φαντάζομαι όταν Θεού θέλοντος γεννήσω τι θα γίνει.. Πρόγραμμα... γιοκ κατά την Κυπριακή! Πως να ξέρω τι θα κάνω και αν θα μπορώ να το κάνω? Όλα εξαρτώνται αν η εγκυμοσύνη συνεχίσει να είναι τόσο εύκολη, για να μου επιτρέπει να κάνω αυτά που σχεδιάζω..

Όλα τα έγγραφα της δουλειάς, παλαιότερα ήταν καταχωρημένα πριν από μήνες, έτσι ώστε την κατάλληλη στιγμή να τα παραδώσω. Καλά δεν είχα τίποτε καλύτερο να κάνω? Λέω στον εαυτό μου.. Μάλλον όχι! Τώρα δε λέω, οι υποχρεώσεις υποχρεώσεις, αυτό δεν αλλάζει, αλλά κάτι μου λέει ότι έχω σοβαρότερα θέματα να ασχοληθώ, και αν αφήσω και κάτι για την τελευταία στιγμή δεν χάλασε και ο κόσμος!

Άσε που η οικονομική κρίση πλέον δεν επιτρέπει να κάνουμε μεγαλόπνοα σχέδια και όνειρα για το μέλλον.. Ως εκεί που μπορούμε, όσο το δυνατόν περισσότερο ρεαλιστές..

Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε και πριν μπορούσε να μου εγγυηθεί κανείς ότι αυτά που προγραμμάτιζα θα τα έκανα. Απλά είχα συνηθίσει σε ένα τρόπο ζωής τέτοιο, που κάποτε ξεχνούσα ότι κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα ελέγξω και πως όταν εμείς κάνουμε σχέδια, ο Θεός γελάει.

Γελάει και καλά κάνει! Τελικά το απρόβλεπτο αύριο, μας κρύβει πολλές εκπλήξεις! Οι δυνατότητες μας φθάνουν ως ένα ορισμένο σημείο. Απο εκεί και πέρα, εκεί που ούτε η θέληση ούτε η προσπάθεια μας δεν φτάνει, νομίζω πως πρέπει να τα αφήνουμε σε αυτό που ο καθένας μας ονομάζει Θεό, ή σύμπαν, ή ζωή!

Eίπα-ξείπα

Eίπα και εγώ μέρα που είναι σήμερα, να πάω σε καμιά εκκλησία, να πω και ένα ευχαριστώ δηλαδή, γιατί πιστεύω πως πολλά ευχάριστα που μου συνέβησαν τον τελευταίο καιρό, δεν ήταν μόνο απο την καλή μου τύχη ή την εξυπνάδα μου (τρομάρα μου), αλλά οφείλονται κυρίως στην αγάπη τους Θεού που τα ζήτησα και μου τα έδωσε απλόχερα..

Είπα. Ντύθηκα και πήγα με τον αντρούλη. Αλλά αργήσαμε λίγο φαίνεται, και όλες οι εκκλησίες ήταν ασφυκτικά γεμάτες. Και δυστυχώς ή ευτυχώς η πολυκοσμία για κάτι τόσο προσωπικό δεν μου προκάλεί ούτε δέος ούτε είναι κανένα κοινωνικό γεγονός που θα το ευχαριστηθώ. Αντιθέτως μου χαλάει την όρεξη. Χάθηκε ο κόσμος να υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι με λίγα άτομα, να καθήσω σε μια γωνιά με την ησυχία μου; Nα ηρεμήσω και να φύγω;  Και του είπα να με αφήσει καλύτερα σπίτι και να πάει αυτός αν θέλει, όπως και έγινε. Τί να πάω δηλαδή; Nα ιδρώνω δίπλα απο τους άλλους, να θέλω κάθισμα και να μην μπορώ να βρώ; H να κάθομαι έξω στο πεζούλι της εκκλησίας, για να εκπληρώσω το καθήκον μου και το πρέπει; To ευχαριστώ το λέω και απο το σπίτι μου σκέφτηκα..

Τώρα που τα διαβάζω αυτά, μου ακούγομαι κάπως ιδιότροπη και αντικοινωνική. Μπορεί και να είμαι. Αλλά τα πρέπει δεν τα μπορώ με τίποτα.

Αύριο νομίζω θα πάω νωρίς και μόλις αρχίσει να έρχεται κόσμος θα φύγω.

Καλές γιορτές σε όλους σας εύχομαι, να περάσετε όμορφες στιγμές με τα άτομα που σας αγαπούν πραγματικά! (Kαι αν ακούγομαι κάπως ιδιότροπη, συγχωρέστε με, μπορεί και να οφείλεται στις ορμόνες της εγκυμοσύνης :)

ΛΙΓΟΥΡΕΣ!

Τι σου είναι και αυτές οι λιγούρες της εγκυμοσύνης! Και εγώ που νόμιζα ότι ήταν ένας αστικός μύθος! Και αποτελούσαν απλά τις δικαιολογίες των γυναικών που ήθελαν να κάνουν πράξη τη λαιμαργία τους...
Απορώ με τον εαυτό μου δηλαδή. Κάθομαι και ονειρεύομαι φαγητά. Δεν θέλω να αφεθώ γιατί αν αρχίσω, μέχρι να γεννήσω θα έχω γίνει γουρουνάκι. Θα το παλέψω λοιπόν! Αλλά θέλω να τα φάω ολα.
Ουφ!

ΤΟ ΠΙΟ ΛΕΥΚΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΟΥ

Ονειρευόμουν σε κάποια στιγμη της ζωής μου να κάνω παιδιά, αλλά ποτέ δεν ήμουν απο τις γυναίκες που βλέπουν παιδάκια και τρελαίνονται. Κατακρίβεια λίγα χρόνια πριν όταν συγγενείς μας είχαν αποκτήσει παιδάκια και πηγαίναμε στο σπίτι τους για να τα δούμε (για να τα δει ο άντρας μου για να πω την αλήθεια, όχι εγώ) μετά τη μισή ώρα βαριόμουν αφάνταστα. Και δεν ξέρω πως θα ακουστεί αυτό αλλά δεν ήθελα να πηγαίνω πολύ συχνά γιατί τους έβλεπα όλους φοβερά χαρούμενους και χαμογελαστούς και ένιωθα ότι και εγώ έπρεπε αναγκαστικά να χαμογελάω, ενώ δεν μου έβγαινε. Τα αγαπούσα, αλλά ώς εκεί.

Μέχρι που πέρυσι χτύπησε το βιολογικό μου ρολόι. Αχ αυτό το ρολόι! Όταν βλέπεις πως τα χρόνια προχωρούν και αν δεν θέλεις όταν μπορείς, δεν θα μπορείς όταν θέλεις! Όταν τα αδέρφια σου αποκτούν παιδάκια και τότε δένεσε πολύ μαζί με αυτά τα γλυκά, αθώα πλασματάκια. Και σκέφτεσαι τι ωραία να είχα και εγώ ένα παιδάκι να το αγαπώ, να το προστατεύω, να δίνω την αγάπη μου και να βάλω τον εαυτό μου δεύτερο πια στη ζωή μου. Η διασκέδαση μέχρι πρωίας και οι ανούσιες σχέσεις μου φαίνονταν πια σπατάλη χρόνου και τίποτε άλλο.

Και να που χωρίς να το περιμένουμε και να το προσπαθήσουμε ιδιαίτερα, πριν λίγες μέρες έμαθα ότι είμαι έγκυος! Είναι απίστευτο το αίσθημα ευτυχίας αλλά και ευθύνης που γεννιέται σε μια γυναίκα μόλις μαθαίνει ότι περιμένει παιδί. Τώρα κατάλαβα αυτό που μου έλεγε η αδερφή και οι φίλες μου που είναι μητέρες ότι αμέσως όλα τα υπόλοιπα που σε απασχολούσαν μέχρι πρώτινος, αποκτούν μικρότερη σημασία. Αποτυχημένες φιλίες, σχέσεις, ανεξήγητα γιατί, μοιάζουν να έχουν μηδενική αξία μπροστά σε αυτό. Ό,τι έγινε, έγινε, υπάρχουν πραγματικά σοβαρότερα και πιο ουσιαστικά πράγματα να ασχοληθώ. Πρωταρχικό μέλημα είναι να είναι το παιδί μου υγιές.

Εύχομαι στην Παναγία να έχω μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη και όλα να πάνε καλά για αυτό το μικρό πλασματάκι. Την ευχαριστώ που με αξίωσε να νιώσω αυτή τη μεγάλη ευτυχία.

Πιστεύω ότι η μητρότητα δεν αφορά μόνο τη βιολογική μητέρα. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να αγαπήσει μια μητέρα και ένα παιδάκι το οποίο δεν το γέννησε. Το μητρικό ένστικτο και η αγάπη είναι ακριβώς η ίδια. Σε τίποτε δε διαφέρει η αγάπη και οι θυσίες που είναι διατεθημένη η μητέρα, βιολογική ή όχι, να κάνει για χάρη του παιδιού της.

Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου οι γυναίκες που επιθυμούν ένα παιδάκι, να το αποκτήσουν,  και να νιώσουν τη χαρά της μητρότητας, είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.

Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή...

 Νομίζω ότι παρόλη την οικονομική κρίση και τα χειρότερα που μας περιμένουν στην Κύπρο, η Κύπρος θα ανακάμψει. Ο λαός αυτός είναι συνηθισμένος από δυσκολίες και αναμφισβήτητα θεωρείται εργατικός λαός. Η νοοτροπία μας όμως δεν πιστεύω να αλλάξει. Οι συζητήσεις και τα φιλοσοφικά συμπεράσματα που λέμε σχεδόν όλοι: Θα επιστρέψουμε στις αξίες μας και στα ιδανικά μας και σε ένα τρόπο ζωής πιο αληθινό που έχουμε ξεχάσει, κουρουφέξαλα μου ακούγονται. Λόγια πονεμένων που έφεραν τον νου τους για λίγο και μετά ως επί το πλείστον θα τον ξαναχάσουμε (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), μόλις επιστρέψει η ευημερία και η χλιδή στο νησάκι μας. Η νοοτροπία των περισσότερων να αποκτήσουν αυτοκίνητο καλύτερο από  αυτό που έχει ο γείτονας, να κτίσει μεγάλο σπίτι με πισίνα, να αγοράζει που την άκρα louis vuitton τσάντες επειδή αγοράζουν όλες, ο υλισμός μας, νομίζω θα επιστρέψουν μόλις ανακάμψουμε, Αν δεν τα κάνουμε τώρα και τα επόμενα χρόνια είναι γιατί απλά δεν μπορούμε, Τούτη η νοοτροπία εν τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας που "για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή".

Μπορεί να ακούγομαι δύσπιστη, απαισιόδοξη, πιστεύω εν ρεαλίστρια που είμαι και αυτή την Κυπριακή νοοτροπία την έχει αποδείξει η ιστορία μας. Δουλευταράδες, εργατικοί, αλλά ο υλισμός υλισμός και το μέσο μέσο. Γέλασα τις προάλλες όταν άκουσα μια γυναίκα την οποία γνωρίζω να ισχυρίζεται ότι είναι σπατάλη να αγοράζεις i phone στις μέρες μας κλπ κλπ. Δεν είναι ότι δεν συμφωνώ. Αλλά η πλαστική στη μύτη της δεν το σκέφτήκε ότι κοστίζει 5 i phone? Kαι από την άλλη η κολλητή της να συμφωνεί, χωρίς να σκέφτεται ότι οι πορσελάνες που έφτιαξε τα δόντια της στοιχίζουν παραπάνω που το i phone.Ότι μας συμφέρει δηλαδή. 

Από τέτοια άτομα όταν ακούω περί οικονομικής κρίσης και να στηρίξουμε την Κυπριακή οικονομία και τις Κυπριακές επιχειρήσεις, υποψιάζομαι ότι εν τη δική τους επιχείρηση που θέλουν να στηρίξουμε για να μεν κλείσει και ποσώς τους ενδιαφέρει το καλό της πατρίδας τους.

Η αγάπη για την πατρίδα και η αλλαγή της νοοτροπίας θα φανεί όταν έχει κάποιος χρήματα αλλά προτιμά αντί να αγοράσει σπίτι να αγοράσει ένα διαμέρισμα που και πάλι εξυπηρετεί τις ανάγκες του, όταν έχει χρήματα αλλά επιλέγει να μην ξοδεύει τα περισσότερα σε υλικά αγαθά, όταν επιλέξει να ξοδέψει τα λεφτά του για να στηρίξει τα κοινοτικά παντοπωλεία της χώρας μας αντί να τα δώσει σε αισθητικές- κάποτε αχρείαστες αισθητικές επεμβάσεις. Όταν τα λέει αυτά εν καιρώ κρίσης, προφανώς δεν μπορεί να τα κάνει και παρηγορεί τον εαυτό του.

Η κρίση προήλθε που εμάς τους ίδιους, που βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Και ελάχιστοι να αλλάξουν τη νοοτροπία τους που δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν και αυτοί, νομίζω εν πολλά λίγοι για να αλλάξουν τα πράματα. Μπορούμε όμως να αλλάξει ο καθένας τον εαυτό του, έστω κι αν δεν καταφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο να αλλάξουμε τίποτε. Όταν βρεθούμε στην ανάγκη σκεφτόμαστε και τις αξίες και τα ιδανικά και το δίκαιο και το Θεό. Το θέμα είναι όταν είμαστε μια χαρά πού εν ο νούς μας.

Η πατρίδα μου

Θυμός, αγανάκτηση, στεναχώρια, απογοήτευση...
Τι θα γίνει;
Δεν είναι αυτή η Κύπρος που ονειρευτήκαμε.. Ούτε για εμάς, ούτε για τα παιδιά μας...
Η Κύπρος θα επιβιώσει, δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε.

Σίβα, ο Ινδός Θεός της καταστροφής.

Τα τελευταία χρόνια διαβάζω βιβλία για διάφορες θρησκείες. Στον Ινδουισμό ο Θεός Σίβα αντιπροσωπεύει την καταστροφή του παλιού και τη δημιουργία και αναγέννηση του καινούριου. Παρόλο που δεν πιστεύω στην ύπαρξη του όπως την περιγράφει η Ινδουιστική παράδοση, πιστεύω πολύ στην ενέργεια και την αύρα που εναποθέτουν σε αυτό το Θεό εκατομμύρια άνθρωποι. Στο παρελθόν περισσότερο, ακόμη και τώρα όμως, είχα τόσο έντονα την ανάγκη να αλλάξω τη ζώή μου, να ξεφύγω από επίπονα γεγονότα, καταστάσεις και αναμνήσεις και να δημιουργήσω μια καινούρια πραγματικότητα για μένα, που μέχρι και σήμερα κάποτε έχω στο λαιμό μου ένα μικρό σύμβολο του Θεού Σίβα, όπως τον αποκαλούν οι Ινδουιστές. Σε περίπτωση που κάποιος το έβλεπε-δεν έτυχε γιατί δεν το επιδεικνύω, σίγουρα θα με έβγαζε τρελή. Σε μια χώρα που στην πλειοψηφία τους όλοι είναι Χριστιανοί, να κυκλοφορείς με τον Σίβα στο λαιμό σου δεν φαίνεται ότι πιο φυσικό. Η αλλαγή στη ζωή μου έγινε και ακόμα επιδιώκω να τη συνεχίσω. Σε αυτό φυσικά η θέληση και η προσπάθεια ήταν αυτά που συνέβαλαν, και όχι το μενταγιόν στο λαιμό. Αυτό μου υπενθυμίζει το σκοπό μου και νιώθω ότι μου δίνει ενέργεια να αφήσω πίσω μου ό,τι με πόνεσε. Το παρελθόν δεν υπάρχει πια, έπρεπε απλά να χρησιμοποιήσω όλες τις εμπειρίες που είχα για να βελτιωθώ ως άνθρωπος και μετά να προχωρήσω τη ζωή μου. Καινούρια ζωή, καινούριες εμπειρίες, καινούριος ανανεωμένος εαυτός.

MY ESCAPE

Για γελια και για κλαματα!

Εχει καταντησει αστειο πως μεταλλασσονται καποιοι άνθρωποι σε περιοδους οικονομικής κρίσης!
Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει μαθήματα υπολογιστών και η κοπέλα που με διδάσκει ανάμεσα σε άλλα μου είπε ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πολύ τη δουλεία της.
Καλά ως εδώ, και εμένα με έχει επηρεάσει και εκατομμύρια άλλους. Το θέμα είναι ότι η συγκεκριμένη αντί να εκτιμήσει το γεγονός ότι έχει ακόμα κάποιους καινούριους μαθητές, έχω την εντύπωση ότι με βλέπει ως ευρώ και τίποτα παραπάνω.
Πηγαίνω στο μάθημα,  δεν μου δίνει σημειώσεις για το σπίτι, για να αναγκαστώ να ξαναπάω στο ίδιο μάθημα ξανά και ξανά μέχρι να τα μάθω και να την πληρώσω περισσότερο..
Μαθαίνω το κεφάλαιο, επιμένω να δώσω την εξέταση και μου λέει: τουλάχιστο να συμπληρωθεί ο μήνας!
Και όταν μου δίνει κάποιες σημειώσεις για το σπίτι, μου δίνει τις μισές τη μια φορά και τις μισές την άλλη..
Με ρωτά αν ξέρω το συγκεκριμένο κεφάλαιο που αφορά την εξέταση, και όταν της λέω "οχι", η απάντηση είναι: οκ θα στο εξηγήσω την επόμενη φορά!
Η συγκεκριμένη αυτή την περίοδο ήταν από τις ελάχιστες επιλογές που είχα (ίσως και η μοναδική) αφού δε με βόλευε σε κανένα άλλο ινστιτούτο να αρχίσω τα μαθήματα.
Περιττό να συζητήσω μαζί της.. Τι να της πω; Kαι για ποιο λόγο;
Καλά εγώ που το παρατήρησα, οι μανάδες που στέλλουν τα παιδιά τους στο ινστιτουτο της και δεν έχουν ιδέα για την πρόοδο των παιδιών τους, αφού δεν είναι παρούσες στην τάξη,δεν είναι κρίμα να πιάνονται κορόιδα;
Για γέλια είμαστε..

LET GO

 

Kοιτάμε μόνο μπροστά..

 

As children bring their broken toys
   with tears for us to mend,
I brought my broken dreams to God,
because He was my friend.
But then, instead of leaving Him,
in peace, to work alone;
I hung around and tried to help,
with ways that were my own.
At last, I snatched them back and cried,
"How can you be so slow?"
"My child," He said,
"What could I do?
You never did let go."

Glossolalia in music

H γλωσσολαλια στη μουσικη χαρακτηριζεται ως μουσικη στη ψυχη και στο πνευμα. Τα τραγουδια αυτα εχουν συλλαβες χωρις νοημα που ο καθενας ομως μπορει να ταυτιστει μαζι τους και να νιωσει καθως τα ακουει απειρα συναισθηματα..

Ενα απο τα αγαπημενα μου ειναι των PINK FLOYD, THE GREAT GIG IN THE SKY

O ΠΡΟΦΗΤΗΣ (Xαλίλ Γκιπράν)

Τα παρακατω λόγια είναι αποφθέγματα για το γάμο, από το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρο: O προφήτης (Χαλίλ Γκιπράν).

"Γεννηθήκατε μαζί και θα είστε παντοτινά μαζί. Θα είστε μαζί κι όταν τα άσπρα φτερά του θανάτου σκορπίσουν τις μέρες σας. Ναι, θα είστε μαζί ακόμα και μέσα στην σιωπηλή ανάμνηση του Θεού.

Αφήστε όμως να υπάρχουν αποστάσεις στην ένωσή σας. Κι αφήστε τους ανέμους του ουρανού να χορεύουν ανάμεσά σας.

Αγαπάτε ο ένας τον άλλο, αλλά μην κάνετε δεσμά από την αγάπη.

Αφήστε την αγάπη να είναι σαν μια κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές των ψυχών σας.

Γεμίστε τις κούπες ο ένας του άλλου, αλλά μην πίνετε από την ίδια κούπα.

Δίνετε ο ένας στον άλλον από το το ψωμί σας, αλλά μην τρώτε από το ίδιο κομμάτι.

Τραγουδάτε και χορεύετε μαζί και χαρείτε, αλλά ας μένει ο καθένας μόνος του.

Καθώς οι χορδές του λαγούτου είναι μόνες παρ' όλο που δονούνται με την ίδια μουσική.

Δώσετε τις καρδιές σας, όχι όμως στην φύλαξη ο ένας του άλλου.

Γιατί μόνο το χέρι της Ζωής, μπορεί να κρατήσει τις καρδιές σας.

Να στέκεστε μαζί κι ωστόσο όχι πολύ κοντά μαζί.

Γιατί οι κολόνες του ναού στέκονται χώρια,

Και η βαλανιδιά και το κυπαρίσσι, δεν φυτρώνουν το ένα στην σκιά του άλλου"

Ain't fun

Aπο τα αγαπημένα μου...

Vegetarian from now on.

 

 

Αtherosclerosis is a disease only of herbivores – αρτηριοσκλήρυνση παθαίνουν μόνο τα φυτοφάγα: The American Journal of Cardiology, 1990, vol. 66,896.

 

BE THANKFUL

THE THINGS YOU TAKE FOR GRANTED SOMEONE ELSE IS PRAYING FOR

 

 

 

Και όμως...

Μια ιστορια που με συγκινησε...

 

 

 

MY SERENITY MY WORLD

Σαν θέλει η νύφη; και ο γαμπρος...

 

 

 

Pics from internet