Γεια

Συνηδειτοποίησα πως όποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνίας με τον καλό μου είναι μάταιη..Γιατί να αρχίσω μια συζήτηση αφού θα καταλήξει σε καυγά, θυμό, νεύρα, απογοήτευση; Aς κρατήσω το στόμα μου κλειστό, για πάντα.

Το ξέρω πως θα αρχίσουν οι κατηγορίες από τα αγαπημένα του πρόσωπα. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Τον άφησε, ανώριμη, βάζει την οικογένεια της πάνω απο όλα και ξεχνά τον άντρα της κλπ κλπ. Απάντηση δεν θα υπάρχει. Την αντίδραση, τον πόνο τη θέση μου δε θα τη φανερώσω ποτέ. Ανυπομονώ για τη στιγμή που  για λόγους ανάγκης του παιδιού, θα βρεθούμε αναγκαστικά πρόσωπο με πρόσωπο. Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα πω αυτό το τυπικό "χαίρεται"  με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Που θα προσπαθούν να κλέψουν έστω και ένα συναίσθημα απο το βλέμμα μου αλλά δε θα καταλάβουν τίποτε, μόνο ψυχρότητα. Oύτε μισό δάκρυ, ούτε τον ελάχιστο πόνο, ούτε την παραμικρή αμφιβολία.Γιατί όσο ήμουν εκεί, όσο  είχα ανάγκη για μια δεύτερη οικογένεια, δεν πήρα καν ούτε ένα τηλεφώνημα ενδιαφέροντος. Μόνο την απαίτησή τους να μένω εκεί κοντά στον άντρα μου, έστω και αν δεν είχα εργασία, έστω κι αν δεν είχα την οικογένεια μου κοντά, έστω κι αν δεν είχα κανένα. Παρόλα αυτά πιστεύω πως όταν ένα ζευγάρι είναι ευτυχισμένο, στην άλλη άκρη του κόσμου κι αν πάει, στο πουθενά, θα βρεί τον τρόπο να περνά καλά. Έστω κι αν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές.
Οι απαντήσεις είναι ήδη έτοιμες και άρχισαν να δίνονται. Ψυχρές και απρόσωπες όπως ακριβώς αρμόζει στην περίσταση.
Γιατί έφυγες; Για προσωπικούς λόγους.
Όταν μπορείς πάρε τηλέφωνο. Σίγουρα, θα τα πούμε.
Τι θα κάνεις; Δεν ξέρω.
Είσαι καλά; Mια χαρά, εσύ.
Άλλο; Aυτά, χάρηκα που τα είπαμε, τώρα με συγχωρείς έχω κάποια δουλειά.


Εσύ όμως ξέρεις. Ξέρεις απλά δεν σε ενδιαφέρει αρκετά. Πρώτα η δουλειά, πρώτα τα όνειρα σου, πρώτα αυτός ο εγωισμός  και μετά εγώ. Ας είναι. Αφού έχω χάσει κάθε ελπίδα να είμαι ευτυχισμένη μαζί σου, έχω να σου πω πως η ανησυχία μου αν είσαι με άλλη ή όχι, δεν υπάρχει πια. Μπορείς να είσαι με όποια θέλεις, μπορείς να με κατηγορήσεις όσο θέλεις, εγώ ξέρω πόσο χάλια ένιωθα που δεν είχα ποτέ το πιο απλό: κατανόηση. Πάντα μοναξιά, πάντα υποτίμηση, φτάνει να πετύχεις εσύ τα όνειρά σου. Εγώ, ήμουν υποχρεωμένη για σένα να ακολουθήσω. Πάντα. Όνειρα και σχέδια που κάνατε εσείς για μένα! Θα μείνει σπίτι να μεγαλώσει το παιδί γιατί  η πεθερά δε θέλει να βοηθήσει! θα δουλεύει ο γιός μας να μεγαλώσει την εταιρεία! η γυναίκα μου θα αρκεστεί σε ένα μισθό 400 ευρώ μέχρι να βρεθεί  μια καλύτερη δουλειά! γιατί εγώ έχω όνειρα και εσύ είπες πως θα με ακολουθήσεις!

εμένα με ρωτήσατε;

Ας γίνει ότι θέλει, ένα είναι σίγουρο: δυστυχισμένη μάνα το μωράκι μου δε θα δει ποτέ. Είμαι υποχρεωμένη να είμαι ευτυχισμένη, να μεγαλώσω ενα υγιές παιδάκι, και αν αυτό πρέπει να γίνει μακριά σου, θα γίνει.
Τα θέλω κάποιων -και τα δικά σου, φαινόταν ότι τα έκανα,  επειδή δεν είχα τίποτε καλύτερο να κάνω. (Θλιβερό αλλά έτσι είναι).Με βόλευε όπως σας βόλευε και εσάς.Τώρα έχω. Γεια.