Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Σίβα, ο Ινδός Θεός της καταστροφής.

Τα τελευταία χρόνια διαβάζω βιβλία για διάφορες θρησκείες. Στον Ινδουισμό ο Θεός Σίβα αντιπροσωπεύει την καταστροφή του παλιού και τη δημιουργία και αναγέννηση του καινούριου. Παρόλο που δεν πιστεύω στην ύπαρξη του όπως την περιγράφει η Ινδουιστική παράδοση, πιστεύω πολύ στην ενέργεια και την αύρα που εναποθέτουν σε αυτό το Θεό εκατομμύρια άνθρωποι. Στο παρελθόν περισσότερο, ακόμη και τώρα όμως, είχα τόσο έντονα την ανάγκη να αλλάξω τη ζώή μου, να ξεφύγω από επίπονα γεγονότα, καταστάσεις και αναμνήσεις και να δημιουργήσω μια καινούρια πραγματικότητα για μένα, που μέχρι και σήμερα κάποτε έχω στο λαιμό μου ένα μικρό σύμβολο του Θεού Σίβα, όπως τον αποκαλούν οι Ινδουιστές. Σε περίπτωση που κάποιος το έβλεπε-δεν έτυχε γιατί δεν το επιδεικνύω, σίγουρα θα με έβγαζε τρελή. Σε μια χώρα που στην πλειοψηφία τους όλοι είναι Χριστιανοί, να κυκλοφορείς με τον Σίβα στο λαιμό σου δεν φαίνεται ότι πιο φυσικό. Η αλλαγή στη ζωή μου έγινε και ακόμα επιδιώκω να τη συνεχίσω. Σε αυτό φυσικά η θέληση και η προσπάθεια ήταν αυτά που συνέβαλαν, και όχι το μενταγιόν στο λαιμό. Αυτό μου υπενθυμίζει το σκοπό μου και νιώθω ότι μου δίνει ενέργεια να αφήσω πίσω μου ό,τι με πόνεσε. Το παρελθόν δεν υπάρχει πια, έπρεπε απλά να χρησιμοποιήσω όλες τις εμπειρίες που είχα για να βελτιωθώ ως άνθρωπος και μετά να προχωρήσω τη ζωή μου. Καινούρια ζωή, καινούριες εμπειρίες, καινούριος ανανεωμένος εαυτός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου