Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή...

 Νομίζω ότι παρόλη την οικονομική κρίση και τα χειρότερα που μας περιμένουν στην Κύπρο, η Κύπρος θα ανακάμψει. Ο λαός αυτός είναι συνηθισμένος από δυσκολίες και αναμφισβήτητα θεωρείται εργατικός λαός. Η νοοτροπία μας όμως δεν πιστεύω να αλλάξει. Οι συζητήσεις και τα φιλοσοφικά συμπεράσματα που λέμε σχεδόν όλοι: Θα επιστρέψουμε στις αξίες μας και στα ιδανικά μας και σε ένα τρόπο ζωής πιο αληθινό που έχουμε ξεχάσει, κουρουφέξαλα μου ακούγονται. Λόγια πονεμένων που έφεραν τον νου τους για λίγο και μετά ως επί το πλείστον θα τον ξαναχάσουμε (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), μόλις επιστρέψει η ευημερία και η χλιδή στο νησάκι μας. Η νοοτροπία των περισσότερων να αποκτήσουν αυτοκίνητο καλύτερο από  αυτό που έχει ο γείτονας, να κτίσει μεγάλο σπίτι με πισίνα, να αγοράζει που την άκρα louis vuitton τσάντες επειδή αγοράζουν όλες, ο υλισμός μας, νομίζω θα επιστρέψουν μόλις ανακάμψουμε, Αν δεν τα κάνουμε τώρα και τα επόμενα χρόνια είναι γιατί απλά δεν μπορούμε, Τούτη η νοοτροπία εν τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας που "για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή".

Μπορεί να ακούγομαι δύσπιστη, απαισιόδοξη, πιστεύω εν ρεαλίστρια που είμαι και αυτή την Κυπριακή νοοτροπία την έχει αποδείξει η ιστορία μας. Δουλευταράδες, εργατικοί, αλλά ο υλισμός υλισμός και το μέσο μέσο. Γέλασα τις προάλλες όταν άκουσα μια γυναίκα την οποία γνωρίζω να ισχυρίζεται ότι είναι σπατάλη να αγοράζεις i phone στις μέρες μας κλπ κλπ. Δεν είναι ότι δεν συμφωνώ. Αλλά η πλαστική στη μύτη της δεν το σκέφτήκε ότι κοστίζει 5 i phone? Kαι από την άλλη η κολλητή της να συμφωνεί, χωρίς να σκέφτεται ότι οι πορσελάνες που έφτιαξε τα δόντια της στοιχίζουν παραπάνω που το i phone.Ότι μας συμφέρει δηλαδή. 

Από τέτοια άτομα όταν ακούω περί οικονομικής κρίσης και να στηρίξουμε την Κυπριακή οικονομία και τις Κυπριακές επιχειρήσεις, υποψιάζομαι ότι εν τη δική τους επιχείρηση που θέλουν να στηρίξουμε για να μεν κλείσει και ποσώς τους ενδιαφέρει το καλό της πατρίδας τους.

Η αγάπη για την πατρίδα και η αλλαγή της νοοτροπίας θα φανεί όταν έχει κάποιος χρήματα αλλά προτιμά αντί να αγοράσει σπίτι να αγοράσει ένα διαμέρισμα που και πάλι εξυπηρετεί τις ανάγκες του, όταν έχει χρήματα αλλά επιλέγει να μην ξοδεύει τα περισσότερα σε υλικά αγαθά, όταν επιλέξει να ξοδέψει τα λεφτά του για να στηρίξει τα κοινοτικά παντοπωλεία της χώρας μας αντί να τα δώσει σε αισθητικές- κάποτε αχρείαστες αισθητικές επεμβάσεις. Όταν τα λέει αυτά εν καιρώ κρίσης, προφανώς δεν μπορεί να τα κάνει και παρηγορεί τον εαυτό του.

Η κρίση προήλθε που εμάς τους ίδιους, που βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Και ελάχιστοι να αλλάξουν τη νοοτροπία τους που δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν και αυτοί, νομίζω εν πολλά λίγοι για να αλλάξουν τα πράματα. Μπορούμε όμως να αλλάξει ο καθένας τον εαυτό του, έστω κι αν δεν καταφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο να αλλάξουμε τίποτε. Όταν βρεθούμε στην ανάγκη σκεφτόμαστε και τις αξίες και τα ιδανικά και το δίκαιο και το Θεό. Το θέμα είναι όταν είμαστε μια χαρά πού εν ο νούς μας.

Η πατρίδα μου

Θυμός, αγανάκτηση, στεναχώρια, απογοήτευση...
Τι θα γίνει;
Δεν είναι αυτή η Κύπρος που ονειρευτήκαμε.. Ούτε για εμάς, ούτε για τα παιδιά μας...
Η Κύπρος θα επιβιώσει, δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε.

Σίβα, ο Ινδός Θεός της καταστροφής.

Τα τελευταία χρόνια διαβάζω βιβλία για διάφορες θρησκείες. Στον Ινδουισμό ο Θεός Σίβα αντιπροσωπεύει την καταστροφή του παλιού και τη δημιουργία και αναγέννηση του καινούριου. Παρόλο που δεν πιστεύω στην ύπαρξη του όπως την περιγράφει η Ινδουιστική παράδοση, πιστεύω πολύ στην ενέργεια και την αύρα που εναποθέτουν σε αυτό το Θεό εκατομμύρια άνθρωποι. Στο παρελθόν περισσότερο, ακόμη και τώρα όμως, είχα τόσο έντονα την ανάγκη να αλλάξω τη ζώή μου, να ξεφύγω από επίπονα γεγονότα, καταστάσεις και αναμνήσεις και να δημιουργήσω μια καινούρια πραγματικότητα για μένα, που μέχρι και σήμερα κάποτε έχω στο λαιμό μου ένα μικρό σύμβολο του Θεού Σίβα, όπως τον αποκαλούν οι Ινδουιστές. Σε περίπτωση που κάποιος το έβλεπε-δεν έτυχε γιατί δεν το επιδεικνύω, σίγουρα θα με έβγαζε τρελή. Σε μια χώρα που στην πλειοψηφία τους όλοι είναι Χριστιανοί, να κυκλοφορείς με τον Σίβα στο λαιμό σου δεν φαίνεται ότι πιο φυσικό. Η αλλαγή στη ζωή μου έγινε και ακόμα επιδιώκω να τη συνεχίσω. Σε αυτό φυσικά η θέληση και η προσπάθεια ήταν αυτά που συνέβαλαν, και όχι το μενταγιόν στο λαιμό. Αυτό μου υπενθυμίζει το σκοπό μου και νιώθω ότι μου δίνει ενέργεια να αφήσω πίσω μου ό,τι με πόνεσε. Το παρελθόν δεν υπάρχει πια, έπρεπε απλά να χρησιμοποιήσω όλες τις εμπειρίες που είχα για να βελτιωθώ ως άνθρωπος και μετά να προχωρήσω τη ζωή μου. Καινούρια ζωή, καινούριες εμπειρίες, καινούριος ανανεωμένος εαυτός.

MY ESCAPE

Για γελια και για κλαματα!

Εχει καταντησει αστειο πως μεταλλασσονται καποιοι άνθρωποι σε περιοδους οικονομικής κρίσης!
Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει μαθήματα υπολογιστών και η κοπέλα που με διδάσκει ανάμεσα σε άλλα μου είπε ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει πολύ τη δουλεία της.
Καλά ως εδώ, και εμένα με έχει επηρεάσει και εκατομμύρια άλλους. Το θέμα είναι ότι η συγκεκριμένη αντί να εκτιμήσει το γεγονός ότι έχει ακόμα κάποιους καινούριους μαθητές, έχω την εντύπωση ότι με βλέπει ως ευρώ και τίποτα παραπάνω.
Πηγαίνω στο μάθημα,  δεν μου δίνει σημειώσεις για το σπίτι, για να αναγκαστώ να ξαναπάω στο ίδιο μάθημα ξανά και ξανά μέχρι να τα μάθω και να την πληρώσω περισσότερο..
Μαθαίνω το κεφάλαιο, επιμένω να δώσω την εξέταση και μου λέει: τουλάχιστο να συμπληρωθεί ο μήνας!
Και όταν μου δίνει κάποιες σημειώσεις για το σπίτι, μου δίνει τις μισές τη μια φορά και τις μισές την άλλη..
Με ρωτά αν ξέρω το συγκεκριμένο κεφάλαιο που αφορά την εξέταση, και όταν της λέω "οχι", η απάντηση είναι: οκ θα στο εξηγήσω την επόμενη φορά!
Η συγκεκριμένη αυτή την περίοδο ήταν από τις ελάχιστες επιλογές που είχα (ίσως και η μοναδική) αφού δε με βόλευε σε κανένα άλλο ινστιτούτο να αρχίσω τα μαθήματα.
Περιττό να συζητήσω μαζί της.. Τι να της πω; Kαι για ποιο λόγο;
Καλά εγώ που το παρατήρησα, οι μανάδες που στέλλουν τα παιδιά τους στο ινστιτουτο της και δεν έχουν ιδέα για την πρόοδο των παιδιών τους, αφού δεν είναι παρούσες στην τάξη,δεν είναι κρίμα να πιάνονται κορόιδα;
Για γέλια είμαστε..

LET GO

 

Kοιτάμε μόνο μπροστά..

 

As children bring their broken toys
   with tears for us to mend,
I brought my broken dreams to God,
because He was my friend.
But then, instead of leaving Him,
in peace, to work alone;
I hung around and tried to help,
with ways that were my own.
At last, I snatched them back and cried,
"How can you be so slow?"
"My child," He said,
"What could I do?
You never did let go."

Glossolalia in music

H γλωσσολαλια στη μουσικη χαρακτηριζεται ως μουσικη στη ψυχη και στο πνευμα. Τα τραγουδια αυτα εχουν συλλαβες χωρις νοημα που ο καθενας ομως μπορει να ταυτιστει μαζι τους και να νιωσει καθως τα ακουει απειρα συναισθηματα..

Ενα απο τα αγαπημενα μου ειναι των PINK FLOYD, THE GREAT GIG IN THE SKY

O ΠΡΟΦΗΤΗΣ (Xαλίλ Γκιπράν)

Τα παρακατω λόγια είναι αποφθέγματα για το γάμο, από το βιβλίο που διαβάζω αυτό τον καιρο: O προφήτης (Χαλίλ Γκιπράν).

"Γεννηθήκατε μαζί και θα είστε παντοτινά μαζί. Θα είστε μαζί κι όταν τα άσπρα φτερά του θανάτου σκορπίσουν τις μέρες σας. Ναι, θα είστε μαζί ακόμα και μέσα στην σιωπηλή ανάμνηση του Θεού.

Αφήστε όμως να υπάρχουν αποστάσεις στην ένωσή σας. Κι αφήστε τους ανέμους του ουρανού να χορεύουν ανάμεσά σας.

Αγαπάτε ο ένας τον άλλο, αλλά μην κάνετε δεσμά από την αγάπη.

Αφήστε την αγάπη να είναι σαν μια κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές των ψυχών σας.

Γεμίστε τις κούπες ο ένας του άλλου, αλλά μην πίνετε από την ίδια κούπα.

Δίνετε ο ένας στον άλλον από το το ψωμί σας, αλλά μην τρώτε από το ίδιο κομμάτι.

Τραγουδάτε και χορεύετε μαζί και χαρείτε, αλλά ας μένει ο καθένας μόνος του.

Καθώς οι χορδές του λαγούτου είναι μόνες παρ' όλο που δονούνται με την ίδια μουσική.

Δώσετε τις καρδιές σας, όχι όμως στην φύλαξη ο ένας του άλλου.

Γιατί μόνο το χέρι της Ζωής, μπορεί να κρατήσει τις καρδιές σας.

Να στέκεστε μαζί κι ωστόσο όχι πολύ κοντά μαζί.

Γιατί οι κολόνες του ναού στέκονται χώρια,

Και η βαλανιδιά και το κυπαρίσσι, δεν φυτρώνουν το ένα στην σκιά του άλλου"

Ain't fun

Aπο τα αγαπημένα μου...