Γνωστοι Αγνωστοι...

Μονίμως αποφεύγω οποιαδήποτε επικοινωνία  σχετίζεται με πρόσωπα από το παρελθόν μου, τα οποία τώρα δεν βρίσκονται κοντά μου. Άνθρωποι που έφυγαν από τη ζωή μου τόσο ξαφνικά όσο ήρθαν..Που η απουσία κάποιων με γέμισε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πολλά γιατί, και πολλά δάκρυα..Και κάποιων άλλων η απουσία μου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση..
Δεν ξεχνώ εύκολα.Κατακρίβεια ό,τι είναι σημαντικό για μένα το θυμάμαι, Κια λεπτομέρειες ακόμα...Τα πρώτα λόγια των ανθρώπων που αγάπησα, ακόμα και τα ρούχα που φορούσαν όταν τους πρωτοείδα. Έρχονται συχνά στο μυαλό μου οι στιγμές που είδα για πρώτη φορά κάποιους ανθρώπους, που αργότερα αποδείχθηκαν "μαθήματα" για μένα. Που να φανταζόμουν τότε που τους πρωτοείδα ότι αυτοί θα έπαιζαν ένα σημαντικό ρόλο στο να εξελιχθώ εγώ ως άνθρωπος. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο..
Δε θέλω όμως καμιά επικοινωνία μαζί τους. Δε θέλω καν να περνώ από το μυαλό τους. Αποφεύγω ακόμα και τις συγκεντρώσεις συμμαθητών, συμφοιτητών.. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να πηγαίνω σε reunion. O άλλος για 100 χρόνια δεν ξερει αν ζει ή αν πεθαίνεις και θα εμφανιστώ να του ανακοινώσω τι; Και γιατί να προσποιηθώ ότι χαίρομαι που τον βλέπω; Δεν μου κάνει καμιά αίσθηση ούτε παλιούς συμμαθητές ή συμμαθήτριες να δω ούτε παλιούς έρωτες. Το μόνο κοινό με το άτομο που ήξεραν τότε, είναι το πρόσωπό μου.. και αυτό έχει αλλάξει και κάπως. Το πως νιώθω, το ποια είμαι, δεν έχουν ιδέα.  180 μοίρες στροφή..
Γνωστοί-Άγνωστοι..
Θέλω να συνεχίζω τη ζωή μου αθόρυβα. Χωρίς πολλά πολλά, χωρίς πολλούς, χωρίς φασαρία.. Αθόρυβα να είμαι ευτυχισμένη και ας πασχίζουν οι άλλοι να κάνουν εντύπωση στις κοινωνικές εκδηλώσεις και να ξεχωρίζουν.. Ήσυχα, με την οικογένεια, το μωράκι μου και τον σκύλο μου! Και τους λίγους καλούς φίλους που βρίσκονται κοντά μου τα τελευταία χρόνια.
Ουκ εν τω πολλώ το ευ.