New life

Πάνε τώρα σχεδόν 3 μήνες από τότε που έφυγα οριστικά από το "σπίτι" μας. Που όπως φαίνεται δεν ήταν ποτέ σπίτι μου, δεν το ένιωσα ποτέ δικό μου..

 Απορώ με τον εαυτό μου κάποτε.. Σαν να μην έζησα ποτέ στο χωριό του άντρα μου, έστω κι αν έμενα εκεί για 7 ολόκληρα χρόνια.. Δέν μου έλειψε τίποτα..Ούτε οι μακρινοί περίπατοι που κάναμε, ούτε τα λιγοστά άτομα που είχα γνωρίσει, ούτε οι τόσες ασχολίες που είχα εφευρει για  να γεμίζω τις ώρες μοναξιάς που περνούσα μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα..Ότι δεν περνούσα  καλά το ήξερα, αλλά τόσο χάλια βρε παιδάκι μου; Kαι να μην ξαναπάω ποτέ, δεν θα μου λείψει.

Ο σύζυγος αφού αντιλήφθηκε ότι η απόφασή μου είναι οριστική, σκαρφίστηκε κανά δυό λόγους να έρχεται και να μένει αρκετές μέρες μαζί μας.. Καλώς. Δέν έχω σκοπό να χωρίσω τον πατέρα απο το παιδί του. Θα ήθελα και το μωράκι μου να νιώσει την ζεστασιά μιας αγαπημένης-όσο γίνεται οικογένειας, και θα προσπαθήσω για αυτό. Αλλά πίσω δεν γυρνώ με τίποτα.

Η πεθερούλα έρχεται και βλέπει το εγγόνι της όποτε μπορεί και είμαι χαρούμενη για αυτό. Μπορεί απέναντι μου να ήταν αδιάφορη, αλλά αφού αγαπά το παιδί μου, οι τυπικές σχέσεις θα διατηρηθούν. Για χάρη του παιδιού και μόνο.

Μέσα μου όμως έχουν ήδη τελειώσει πολλά. Δεν έχω πια την ανάγκη να είμαι με τον άντρα μου και νιώθω και άσχημα που το συνειδητοποιώ και το ομολογώ έστω και ανώνυμα εδώ!Δεν έχω πια ούτε την ανάγκη να διαφωνήσω μαζί του. Διαφωνούσα και φώναζα όσο ήθελα να αλλάξουν τα πράγματα. Όσο ήθελα να φύγουμε απο το χωριό του και να έρθουμε στην πόλη να μείνουμε.. Τώρα πια..Είτε έρθει είτε όχι... δεν με νοιάζει.. Ούτε η αδιαφορία της πεθεράς με ενοχλεί πια.. Κάποτε ήθελα τόσο πολύ να περνούμε λίγο καλύτερα οι δυο μας, για να περνώ και εγώ καλά αφού η οικογένεια μου ήταν μακρια.. Τώρα πια..Δεν χρειάζομαι το ενδιαφέρον της γιατί η οικογένεια μου είναι εδω...Mακριά και αγαπημένοι.

Επόμενο μέλημα μου να βρώ μια δουλίτσα- από το στόμα μου και στου Θεού τ'αυτί! Γιατί υποψιάζομαι ότι ο σύζυγος θα΄κάνει ότι μπορεί για να έχει το παιδάκι μου (του) κοντά του. Όσο κι αν δείχνει συγκαταβατικός τώρα, θα θέλει σίγουρα να επιστρέψει μόνιμα στο χωριό του- όπως μου είπε..

Σας αφήνω τώρα, και θα επιστρέψω σε λίγο! Ένα γλυκό παιδάκι κλαίει για φαγητό :)