Είμαστε μακριά.. εδώ και 3 μήνες περίπου..
Δεν μου έχει λείψει τίποτε απο εσένα. Λίγο μόνο οι αγκαλιές, αυτές που έχει χρόνια να νιώσω, αυτές που νιώθεις ασφάλεια και προστασία. Τίποτε άλλο.. Ούτε το σεξ, ούτε οι ανύπαρκτές συζητήσεις.. Ούτε καν εσύ όταν ήσουν καλός μαζί μου.. Έχω ξεχάσει πως ένιωθα όταν περνούσαμε όμορφα.. Ίσως γιατί πάνε χρόνια που εμέίς οι δύο δεν είμασταν ευτυχισμένοι.. Και απλά αναβάλλαμε το χωρισμό μας..
Ήξερα από την αρχή ότι δεν ταιριάζαμε, αλλά με τον καιρό, με τα χρόνια, αγαπηθήκαμε..
Αγαπηθήκαμε?
Εντελώς κοντά μου δεν σε ένιωσα ΠΟΤΕ. Τι ειρωνία! Να ξοδεύεις τόσα χρόνια απο τη ζωή σου αλλά ποτέ να μην δεθείς πραγματικά με τον άλλο.. Πλέον σήμερα πιστεύω πως όση αγάπη και να υπάρχει, αν δύο άνθρωποι δεν έχουν χημεία μεταξύ τους, καλύτερα να μην το παλεύουν. Και μαζί σου το κατάλαβα από την αρχή.. Με "αγαπούσες " υπό όρους!
Το μόνο που μου λείπει είναι ένας σύντροφος με κατανόηση και φυσικά αγάπη..
Προσπάθώ να φερθώ αξιοπρεπώς στο χωρισμό μας, έστω κι αν εσύ άρχισες ήδη τις ... κατηγορίες σου. Σε γνωστούς και φίλους! Ποσώς με ενδιαφέρει για να σου πω την αλήθεια.
Το μόνο που με απασχολεί είναι να αναλάβεις τις υπευθυνότητες σου σωστά σαν πατέρας και να μην αφήσεις την κακία και την πικρία σου να επηρεάσουν το παιδί μας. Το παιδί μου-μας και τα μάτια σου.
Όσο για μένα, μην ανησυχείς. Δεν θα μου λείψεις. Το μόνο που θα μου λείψει, αν δεν συναντήσω τον σύντροφο που μου λείπει, είναι η ιδέα που έχω σχηματίσει στο μυαλό μου.. Η ιδέα της αγάπης, της σχέσης, της συντροφικότητας και της οικογένειας.
Εύχομαι να βρεθεί αυτός που θα γίνει η αφορμή να ξεφύγω από αυτή την παγερή αδιαφορία που νιώθω τώρα για σένα..
Κατα τα άλλα, η ζωή μου συνεχίζεται καλά. Χαμογελώ με την ψυχή μου βλέποντας το μωράκι μας.
Ίσως έπρεπε να συναντηθούμε για να γεννηθεί αυτός ο υπέροχος άνθρωπος.
